پروتکل DHCP  در شبکه های کامپیوتری ، یکی از پروتکل های مهم و کاربردی می باشد و توانایی اختصاص IP  به طور اتوماتیک را دارد.

پروتکل DHCP

وظیفه ی پروتکل DHCP الصاق آدرس های IP  به دستگاه ها یا کلاینت های شبکه می باشد. دستگاه های موجود در شبکه برای اتصال به اینترنت به IP  نیازمند می باشند. این آدرس های IP به واسطه ی روتر مجهز به سرویس DHCP به دستگاه داده می شود. DHCP علاوه بر اختصاص آدرس های IP  ، وظایف دیگری مانند سازماندهی و مدیریت پیکربندی شبکه برای سرویس DNS و بسیاری از سرویس های دیگر را بر عهده دارد.

اهمیت پروتکل DHCP در شبکه

اهمیت وجود پروتکل DHCP در شبکه ، به دلیل شناسایی سیستم هایی که امکان اتصال به شبکه را دارند ، می باشد. DHCP به محض وجود یک دستگاه در شبکه ، آن را شناسایی و به آن یک آدرس IP   انتساب می دهد.

DHCP از منحصر به فرد بودن آدرس های IP   که به هر دستگاه اختصاص می دهد ، اطمینان حاصل می کند. اگر DHCP در خدمات شبکه ارائه نشود ، سبب تداخل آدرس های IP  و اختلال در اتصال دستگاه به شبکه می شود. حتی در شبکه های کوچک به DHCP نیاز می باشد. زیرا اختصاص آدرس به شیوه دستی بسیار سخت می باشد.

معماری DHCP

در ساختار این پروتکل سه قسمت اساسی وجود دارد که شامل یک کلاینت DHCP ، یک سرور DHCP و عامل رله DHCP است.

کلاینت یا به اصطلاح مشتری ، دستگاهی می باشد که امکان اتصال به اینترنت و برقراری ارتباط با سرور را دارد. با این تعریف مشخص می گردد که تلفن ها کلاینت نیستند اما دستگاه های پرینتر و سرورهای داخل شبکه ، کلاینت می باشند.

سرور DHCP یک سیستم رایانه ای برای اختصاص آدرس IP می باشد. عامل رله DHCP وظیفه ی انتقال سیگنال تقاضا میان کلاینت و سرور را برعهده دارد. اگر چه وجود این تجهیزات در شبکه الزامی ندارد ، اما وجود آنها برای شبکه های بسیار بزرگ لازم می باشد.

تخصیص پروتکل DHCP  در شبکه

آدرس های اختصاص یافته به کلاینت ها از یک طول عمری برخوردار می باشند. در واقع می توان گفت که ممکن است آدرس IP  اختصاص یافته به کلاینت برای امروز با آدرس فردا متفاوت است. چنانچه سیستم قبل از پایان یافتن طول عمر آدرس خود به شبکه بازگردد ، آدرس آی پی آن تغییری نخواهد کرد. اما در غیر اینصورت آدرس جدید به سیستم یا کلاینت تعلق می گیرد. گاهی سیستم به زمان بیشتری برای استفاده از آدرس نیاز دارد و یک تقاضای جدیدی ارسال می کند تا از تمام شدن طول عمر IP  پیشگیری کند.

در شبکه های کامپیوتری هر دستگاهی می تواند تقاضای بازیابی و تجدید تخصیص DHCP را داشته باشد. تقاضایی که با ایجاد یک آدرس  IP  تازه همراه می باشد. این تقاضا توسط تنظیمات شبکه یا تنظیمات وای فای صورت خواهد گرفت.

 

پروتکل DHCP  در شبکه

مشکلات پروتکل DHCP

گاهی ممکن است برای پروتکل DHCP در شبکه همانند سایر تجهیزات سخت افزاری و نرم افزاری ، مشکلاتی پیش بیاید و با اختلالاتی مواجه شود. این اختلالات به صورت مقطعی بوده و سریعاً رفع می گردد. برای رفع این اختلالات ، هیچ اقدامی انجام نداده و به DHCP فرصت دهید تا خود به حالت نرمال بازگردد. چنانچه پس از گذشت مدت زمانی مشکل پابرجا بود ، یک بار روتر شبکه را ری استارت نمایید.

پیام های پروتکل DHCP

پیام های این پروتکل در فرمت دیتاگرام های UPD می باشند. سرور شبکه از پورت های 67 و کلاینت از پورت 68 جهت مبادله پیام ها بهره می گیرند. پروتکل DHCP به جای پروتکل های قدیمی BOOTP مورد استفاده قرار می گیرند. پروتکل های BOOTP به دلیل عدم توانایی در آدرس دهی IP منسوخ شدند.

مزایا و معایب سرویس DHCP

به کارگیری پروتکل DHCP در شبکه با مزایای زیادی همراه می باشد. مزایای این پروتکل شامل کاهش تداخل بین آدرس های IP ، سرعت فوق العاده در آدرس دهی IP  ، اختصاص دادن آدرس IP  به کلاینت ها به طور اتوماتیک می باشد. از مزایای دیگر پروتکل DHCP ، استفاده در بخش هایی می باشد که اشخاص گوناگونی حضور دارند و به صورت فیکس نمی باشند.

معایب این پروتکل شامل هزینه بالای مربوط به پشتیبانی و نگهداری شبکه سرور لازم برای DHCP ، افزایش احتمال حملات DHCP Spoofing  به شبکه ، فقدان یک آدرس آی پی ثابت برای کلاینت ها می باشد.

 

۱
۲
۳
۴
۵
میانگین امتیازات ۵ از ۵
از مجموع ۱ رای
Rate this post